Het ruige Zuidereiland

Wauw Zuidereiland! Wat ben je mooi. We hebben op deze reis al veel mooie plekken gezien, maar we kwamen uiteindelijk voor het Zuidereiland. Ik zal jullie straks vertellen waarom.  

Eerst nog even iets anders. Als afsluiting van het Noordereiland zijn we in Wellington nog naar het Te Papa museum en de Weta Workshop geweest. Het Te Papa museum is het zes verdiepingen tellende nationale museum van Nieuw-Zeeland. Ze hebben hier zo veel staan dat je aan een dag niet genoeg hebt. Maar omdat wij geen echte kunstliefhebbers zijn en wat beperkt in onze tijd zaten, zijn we alleen naar de verdieping over de Maori-cultuur gegaan (inclusief volledige hutten) en hebben we een expositie over de rol van de coalitie Australië-Nieuw-Zeeland in de 1e wereldoorlog gezien. Bij deze tentoonstelling waren grote  levensechte ‘poppen’ geplaatst. Deze zijn nagemaakt van foto’s van personen uit die tijd, zoals een sergeant, luitenant en een zuster. Deze poppen zijn gemaakt door de Weta Workshop. Bij dit bedrijf zijn ook alle spullen (van helmen, zwaarden, kastelen en Orks) voor o.a. de Lord of the Rings trilogie, de Hobbit trilogie en diverse andere films zoals Thor: Ragnarok gemaakt. Hier hebben we een mooie rondleiding gekregen hoe deze items gemaakt worden om ze levensecht te laten lijken. Zeer indrukwekkend hoeveel energie en moeite er in specifieke onderdelen gestoken worden. Ze hebben zelfs een fulltime hairpusher in dienst, die zijn dagen vult met het  individueel plaatsen van haartjes in o.a. baarden bij allerlei objecten.

Veel meer van Wellington hebben we niet gezien. Ze noemen het ook wel Windy Wellington, en wij snappen het wel. Het waait hier echt ALTIJD! De boottocht naar het Zuidereiland was erg mooi (helaas geen dolfijnen gezien tijdens de tocht), en eenmaal aangekomen kon ons avontuur verder gaan.

Het hoogtepunt van deze reis tot dusver is de wandeling op de Franz Josef Gletsjer. Het was nog even spannend of deze excursie wel door kon gaan. We werden namelijk met een helikopter op de gletsjer afgezet, en de kans was aanwezig dat de helikopter niet kon opstijgen. Er mocht niet te veel wind staan en de wolken mochten niet te laag zijn. Wij arriveerden toen er flinke stortbuien waren. Nadat de excursie 1 dag was uitgesteld, waren de weersomstandigheden gelukkig zo goed dat we konden vertrekken. We hebben veel geluk gehad, omdat de excursie al 9 dagen niet was doorgegaan. Afgelopen januari (wanneer het hier zomer is en het hoogseizoen is) hebben ze maar 7 dagen kunnen vliegen. Op jaarbasis vliegen ze gemiddeld 1x per 3 dagen. De helikoptervlucht was erg mooi, jammer dat deze maar een minuut of 5 duurde. Op de gletsjer hebben we een wandeling van ongeveer 3 uur gemaakt met een gids, waarbij we veel te horen hebben gekregen over de gletsjer. Een unieke ervaring. Onze reis kan eigenlijk niet meer stuk.

We hebben al veel wandelingen gemaakt in Nieuw-Zeeland. Sommige korte wandelingen van een half uurtje, maar ook een paar langere wandelingen. Zo hebben we in het Abel Tasman National Park een wandeling gemaakt van 18km. We werden met een watertaxi naar een punt gebracht en zijn via de kustlijn teruggelopen. Deze wandeling was redelijk vlak en ging veelal naar beneden. Maar helaas is redelijk vlak in Nieuw-Zeeland, nog steeds behoorlijk heuvelachtig. De meeste wandelingen die wij uitkiezen zijn naar uitzichtpunten hoog op heuvels of berger. Heel soms verlang ik tijdens zo’n zware wandeling aan het vlakke NL. Heel even maar, want het uitzicht is het altijd meer dan waard!

Een wandeling die wat pittiger was, was de wandeling naar Robert Point voor een uitzicht op de Franz Josef Gletsjer. Omdat onze excursie een dag was uitgesteld, gingen we die dag iets anders doen. Het regende niet, dus besloten we om een wandeling richting de gletsjer te maken om deze in ieder geval al een keer gezien te hebben (want stel je voor dat de excursie helemaal niet was doorgegaan…) Bij het begin van de wandeling stond een waarschuwingsbordje dat alleen ervaren wandelaars de wandeling mochten ondernemen. Daarnaast werd groot vermeld dat er de afgelopen 15 jaar 3 mensen op deze route zijn overleden. Maar wij lieten ons hier niet door afschrikken en begonnen vol goede moed aan de 12,5km lange wandeling. Dat hebben we geweten. Het was een zware wandeling, veelal omhoog, met 4 touwbruggen, veel losse rotsen, door watervallen en over gladde stenen. We zijn tijdens deze wandeling allebei twee keer uitgegleden en we hebben meermaals overlegd of we niet beter terug konden gaan. Maar toen we hoorde dat we nog maar 1km hoefde naar het uitzichtpunt kregen we weer goede moed om het laatste stukje te lopen. En het uitzicht was het meer dan waard! We stonden redelijk dicht bij de gletsjer waardoor we deze goed konden zien. We kregen tijdens het uitrusten op het uitkijkpunt nog bezoek van een Kea. Dit is een typische Nieuw-Zeelandse vogel, die wat weg heeft van een papegaai). De route eindigde bij het uitzichtpunt dus we moesten via dezelfde weg terug. Gelukkig was de terugweg veelal naar beneden maar ook toen moesten we opletten dat we niet uitgleden over de gladde stenen. We zijn moe maar voldaan en (verrassend) zonder kleerscheuren beneden gekomen.

Omdat het voorjaar is, konden we één wandeling die we gepland hadden niet doen, de route naar ‘Roy’s Peak’. Deze is dan namelijk gesloten vanwege het lammerseizoen. Maar we hadden een goed alternatief gevonden. Een 7km lange wandeling naar een uitzichtpunt op Lake Wanaka en Mount Aspire National Park. Deze wandeling hadden we wederom onderschat en bleek zwaar, met steile stukken klimmen omhoog (moet ook wel als je 800 meter wil stijgen). Het uitzicht was wederom overdonderend. Dit kwam mede doordat het super helder weer was (geen wolk te vinden). We konden heel ver kijken naar het meer en de bergen om ons heen. Het weer op het Zuidereiland is vaak slechter dan op het Noordereiland. Wij hebben hier echter nog weinig van gemerkt. We hebben tot nu toe twee dagen regen gehad, en de rest van de tijd is het 15 – 20 graden. We kunnen zelfs in ons T-shirt en korte broek wandelen.

We hebben hier vaak geen radio ontvangst in de camper. We vermoeden dat dit komt omdat er weinig mensen op het Zuidereiland wonen en we vaak door onbewoond gebied rijden. Gelukkig hebben we een IPod en speaker bij ons. Om in de sfeer van de omgeving te blijven hebben we hier veel de muziek van Lord of the Rings en Moana opgezet. Er zijn hier ook minder campings dan op het Noordereiland. Gelukkig voor ons zijn er wel veel plekken waar je gratis kan kamperen (vaak met alleen een wc). Dit zijn vaak wel de mooiste plekken met de mooiste uitzichten.

Over een week zit onze reis er helaas al weer op. We vervolgen onze weg via Milford Sound, naar Bluf, het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland om vanaf daar via Mount Cook, naar Christchurch te gaan. Tot die tijd genieten we nog van dit mooie land.

Groetjes Ronald en Ilona.