Bijna op de helft...

Hallo lieve lezers,

Het is alweer even geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Ik heb de afgelopen 1,5 week weinig tijd en energie gehad om de blog te schrijven en ook de WIFI valt hier erg tegen. Buiten de McDonalds om, hebben we weinig beschikking over internet gehad.

We hebben onze weg vervolgd via de oostkust naar het zuidoosten en zijn inmiddels in Brisbane aangekomen. Tijdens onze rit hebben we verassend veel bekende (Nederlandse) bedrijven en winkels gezien. Zo hebben we meerdere filialen van de Rabobank gezien, en ook de DAF is geen onbekende hier. Daarnaast zijn er ook de Spar, Aldi, Intersport en H&M die je op veel plaatsen tegenkomt. Wat ons voornamelijk erg opvalt is de grote hoeveelheid fastfoodketens die Australië rijk is.. Zo heb je hier net zoals in Nederland de McDonalds, de Burger King en de KFC. Daarnaast hebben ze ook nog de Hungry Jacks, een tegenhanger van de Burger King, en de Red Rooster, een tegenhanger van de KFC. En vaak zitten deze zaken erg dicht bij elkaar.

Ondanks dat alles hier wat dichter bij elkaar zit hebben we ook hier een lange reisdag gehad. In sommige plaatsen valt voor de toerist weinig te beleven. Op stukken waar men vaak lang moet rijden heeft de regering van Queensland iets leuks bedacht. Zo hebben ze een aantal Triviant vragen langs de weg gezet op grote borden, om ervoor te zorgen dat automobilisten alert blijven tijdens het rijden. Zo zijn er vragen als: wat is de hoogste berg in Queensland?; wat is het oudste dorp in Queensland? En naar wie is de Bruce Highway vernoemd? Nadat het antwoord van de vraag is geweest staat er een bord dat je zelf door moet spelen met eigen vragen om alert te blijven. Wij vonden dit erg origineel en zou in de Northern Territories met de grote afstanden die je daar moet afleggen ook van pas kunnen komen.

Anders dan verwacht hebben we op dit gedeelte van onze reis erg veel wildlife gezien. We hadden wel wildlife veracht, maar niet zoveel als we nu gezien hebben. Zo hebben we o.a. pelikanen, rock wallaby’s, krokodillen, tropische vissen en veel verschillende vogels gezien. Een aantal van deze vogels maakte (zeker ’s avonds) rare geluiden. Soms dachten we dat er een kat of aap in de boom zat, maar werd het geluid door een vogel. De ‘barking owl’ is hier een leuk voorbeeld  van.

Tijdens het snorkelen op één van de eilanden troffen we onverwacht een schildpad, wat ons de gelegenheid gaf een stuk met ze te zwemmen. De schildpad dook ineens bij mij op en leek zelf veel plezier te hebben. Later zag Ronald hem nog eten, en ook toen vond hij het ook prima dat Ronald er vlak naast ging hangen. De snorkelsets die we gekocht hebben, hebben hun geld zeker goed opgebracht.

In het wild hebben we vier koala’s gezien. Deze lagen lekker te slapen in een boom langs een wandelpad op Magnetic Island. De ‘Fort’s Walk’ werd deze genomen. Niemand leek echter te komen voor deze nagedachtenis aan de tweede wereldoorlog, alleen voor de koala’s. Omdat we nog niet genoeg hadden van koala’s zijn we gisteren naar het Lone Pine Koala Sanctuary geweest. Daar vangen ze al 90 jaar gewonde koala’s op en hebben ze meestal ongeveer 100 koala’s zitten. Genoeg om te kijken, aan te raken en zelfs vast te houden. Bij deze ‘dierentuin’ hebben ze naast veel koala’s nog allemaal andere Australische dieren. Het deed ons een beetje denken aan het Desert Park in Alice Springs, waar wij twee weken geleden zijn geweest. Dit park was meer ingericht op buideldieren en dieren die in deze regio te vinden zijn. Dus de dieren die we gemist hadden tijdens onze reis konden we hier bekijken. Zo hebben we o.a. een vogelbekdier (platypus), wombat, tasmaanse duivel, zoetwaterkrokodil en een casuarius (cassowarie) gezien. Helaas niet in het wild, maar de verblijven waren wel zo natuurlijk mogelijk en je kon erg dicht bij de dieren komen.

Uiteraard hebben we ook veel kangoeroes gezien. We hebben er zeker meer dan 50 in het wild gespot en konden op enkele meters komen toen wij er heen liepen. Bij de Lone Pine Koala Sanctuary liepen er tientallen op een grote weide waar we ze konden voeren en aaien. Waarschijnlijk hebben we de kangoeroes in de Northern Territories zo weinig gezien omdat je ze voornamelijk ’s ochtends net na zonsopkomst en ’s middags net voor zonsondergang ziet. In de Northern Terrietories hebben we nauwelijks in schemer of ’s nachts gereden omdat de huurcamper dan niet verzekerd is. En nu snappen we ook wel waarom. De kangoeroes zitten soms heel dicht langs de weg en schieten zomaar de weg op als je even niet oplet.

Morgen vervolgen we onze reis met een treinrit naar Sydney. Daar hebben we een korte citytrip (met fatsoenlijke bedden), om vanuit daar door te vliegen naar Nieuw Zeeland. We kijken allebei erg uit naar Nieuw-Zeeland en kijken goed terug op de mooie weken in Australië. We zitten bijna op de helft van onze reis. Het gaat allemaal goed met ons. We hopen dat het tweede deel van onze reis net zo mooi (of mooier) gaat zijn als het eerste deel.

Groetjes Ronald en Ilona.